Wprowadzenie do Metody Birkenbihl

Metoda Birkenbihl jest jedną z metod które pozwalają uczyś się języka obcego w sposób "przyjazny dla mózgu" (brain friendly), tj. wykorzystując mechanizmy które pozwoliły każdemu nauczyć się swojego języka ojczystego. Zaletami takiej nauki są: przyjemność z uczenia się, krótszy czas potrzebny do opanowania języka i zapewne też lepsza umiejętność posługiwania się nim. W przeciwnieństwie do metody tradycyjnej (szkolnej) w której uczymy się głównie o języku, tj. gramatyki, tutaj uczymy się języka bezpośrednio, poprzez praktykę.
Rozumienia uczymy się przez ćwiczenie rozumienia a mówienia przez ćwiczenie mówienia. Być może dla niektórych będzie zaskoczeniem, że żeby opanować język obcy na dowolnym stopniu zaawansowania nie trzeba znać gramatyki (w każdym razie nie w takiej formie jak się może wydawać).

Nauka składa się z czterech kroków:

1. Dekodowanie
2. Słuchanie Aktywne
3. Słuchanie Pasywne
4. Aktywizacja

DEKODOWANIE

Proces przygotowywania materiałów do nauki. Osoby które zaczynają naukę języka od poziomu początkującego mogą ten krok pominąć; wszystkie potrzebne materiały są już zdekodowane i dostępne na stronie internetowej. Osoby uczące się na poziomie zaawansowanym same dekodują sobie teksty na podstawie dostępnego tłumaczenia. Dekodowanie polega wtedy na zapisaniu długopisem nad lub pod nieznanymi słowami/wyrażeniami ich tłumaczenia.

SŁUCHANIE AKTYWNE

Sedno całej metody. Słuchanie Aktywne to słuchanie ze zrozumieniem. Jest to nauka rozumienia poprzez ćwiczenie rozumienia. Polega na słuchaniu nagrania w języku obcym z jednoczesnym śledzeniem wzrokiem tłumaczenia w języku ojczystym (tekstu zdekodowanego). Słysząc słowo w języku obcym od razu wiadomo co ono oznacza. Opanowanie fragmentu obcego tekstu pozwala na rozumienie go w taki sposób jakby był mówiony w języku ojczystym.

SŁUCHANIE PASYWNE

Polega na słuchaniu materiału audio w tle, co do zasady, tyle ile się da. Celem jest osłuchanie się z językiem. Słuchając pasywnie nie trzeba się koncentrować na nagraniu, można robić w tym samym czasie dowolne inne czynności. Nagranie może być odtwarzane bardzo cicho, byle było słyszalne.

AKTYWIZACJA

W tym kroku można nauczyć się mówić i pisać w języku obcym. Nauka mowy polega na powtarzaniu za lektorem krótkich fragmentów nagrania z pełną świadomością tego co się mówi. Nauka pisania polega na zapisywaniu treści nagrania ze słuchu i późniejszym porównaniu z transkrypcją. Oba ćwiczenia należy wykonywać na przerobionych i dobrze znanych tekstach.

Nauka języka polega na powtarzaniu wszystkich kroków w kółko, od rozpoczęcia do zakończenia nauki języka. Jeśli komuś wystarczy samo rozumienie języka, krok 4 może pominąć.

Nauka rozumienia języka składa się z trzech etapów:

1. Poznanie gramatyki języka, tj. składni i części mowy oraz kilkuset najważniejszych słów które stanowią elementy budowy wszystkich zdań. Na tym etapie teksty są dekodowane słowo w słowo, jak np. Grayfriars Bobby. Poza tym mogą być też prostsze, tzn. czytane wolniej, wyraźniej i o prostszej gramatyce oraz słownictwie. Nazywam ten etap poziomem początkującym.
2. Dalsza nauka na tekstach o dowolnym stopniu trudności. Dekodowane są już tylko nieznane słowa. Na tym etapie każdy dekoduje swoje teksty sam, na podstawie odpowiednio przygotowanego tłumaczenia. Ten etap nazywam poziomem średniozaawansowanym. Tłumaczenia są potrzebne do zrozumienia zdań i wyrażeń których znaczenia inaczej trudno byłoby się domyślić.
3. Kiedy rozumienie języka będzie wystarczające, teksty z tłumaczeniem przestaną być potrzebne - wystarczy słownik (tj. Google Translate). Etap zaawansowany.

Absolwenci szkół średnich oraz studenci mogą znać już język na tyle żeby zacząć od razu od poziomu średniozaawansowanego. Osoby które nie są pewne od którego poziomu zacząć, powinny wybrać poziom średniozaawansowany i ewentualnie przejść na niższy.

Sama metoda nie jest skomplikowana jednak jest kilka ważnych zasad których trzeba się trzymać jeśli nauka ma być efektywna. Opiszę je szczegółowo w kolejnych postach.